Bepaling van de mangaanconcentratie
In de eerste testfase wordt 0,5 gram van de legering in een glazen vat met een inhoud van 400 ml gedaan en gevuld met 40 ml salpeterzuur, voor de helft gemengd met water.
Na het oplossen van het ferromangaan wordt een kleine hoeveelheid fluorwaterstofzuur aan de resulterende vloeistof toegevoegd. De oplossing wordt vervolgens verwarmd en gedurende 5 tot 10 minuten aan de kook gehouden. Vervolgens wordt 25 milliliter zwavelzuur, verdund met water in een verhouding van 1 op 4, aan de vloeistof toegevoegd. De resulterende oplossing wordt gekookt totdat zich zwavelzuurdampen beginnen te vormen. Vervolgens wordt de vloeistof in een maatkolf gegoten en wordt water toegevoegd tot de markering van 500 ml is bereikt.
Met een pipet wordt 100 ml oplossing uit het vat gehaald en in een glas met een inhoud van 600 ml geplaatst. Vervolgens worden achtereenvolgens aan de container toegevoegd:
0,5 g ureum;
natriumpyrofosfaatoplossing (150 ml);
Broomthymolblauw-oplossing (15 druppels).
Vervolgens wordt zoutzuur aan het resulterende mengsel toegevoegd totdat de oplossing groen wordt. Vervolgens wordt de vloeistof getitreerd met een oplossing van kaliumpermanganaat. De concentratie mangaan in de legering wordt uiteindelijk bepaald door de formule X=(T*V*100)/m, waarbij:
oplossing titer;
volume oplossing besteed aan titratie (ml);
gewicht van het legeringsmonster.
Wanneer dergelijke tests parallel worden uitgevoerd, mogen de verschillen in de resultaten niet groter zijn dan 0,5%. Het mangaangehalte in de legering, vastgelegd tijdens tests, bepaalt de kosten. Hoe hoger de concentratie van het aangegeven chemische element, hoe hoger de prijs van ferromangaan.
Bepaling van zwavel
Het gehalte aan dergelijke onzuiverheden in de legering kan op 3 manieren worden bepaald:
infrarood-adsorptie;
titrimetrisch;
coulometrisch.
De eerste methode is gebaseerd op het verbranden van het monster in een met zuurstof verzadigde omgeving. Het gehalte aan het resulterende zwaveldioxide wordt gemeten door een analysator die de hoeveelheid infraroodstraling bepaalt die door de onzuiverheid wordt geabsorbeerd.
De titrimetrische methode voor het bepalen van zwavel in ferromangaan is gebaseerd op het verbranden van de legering onder vergelijkbare omstandigheden, gevolgd door de absorptie van SO2-deeltjes door water. Het resulterende mengsel wordt getitreerd met een natriumoplossing in aanwezigheid van zetmeel of andere goedgekeurde indicatoren.
De coulometrische methode omvat het verzamelen van zwaveldioxide dat ontstaat als gevolg van het verbranden van de legering in een vat met een absorptieoplossing. De methode is gebaseerd op het meten van de hoeveelheid elektriciteit die nodig is om de resulterende oplossing op de vereiste pH-waarde te brengen.