Calciumcarbide is een fundamenteel startelement in de synthese van talloze verbindingen.
Het proces van het verkrijgen van calciumcyanamide omvat de combinatie van calciumcarbide en stikstof.
Het is een structureel analoog van nitraatstimulerende middelen, die veel worden gebruikt in de agronomie. Dit zout is de startcomponent in de synthese van ureum, guanidine.
Bij metallurgie wordt calciumcarbide gebruikt om metalen te deoxideren en ijzer en staal te desulfuriseren, een proces waarbij respectievelijk zuurstof en zwavel wordt verminderd.
Aanvankelijk werd calciumcarbide exclusief gebruikt om acetyleen te produceren. Deze organische verbinding werd gebruikt om carbidelampen te maken die worden gebruikt voor straatverlichting. Dergelijke lichtbronnen worden vandaag nog steeds gebruikt in speleologie, in kampeerapparatuur en op vuurtorens.
Acetyleen, een doorzichtig, in water oplosbaar gas, vindt gebruik bij de synthese van een breed scala van organische verbindingen, waaronder chloorethaan, polyvinylchloride en styreen.
Veel synthetische producten en acetyleenderivaten zijn gesynthetiseerd. Combinaties met chlooropbrengstproducten kunnen bijvoorbeeld zowel organische als anorganische verbindingen oplossen, waaronder zwavel en fosfor. Het niet-ontvluchtige karakter van deze producten maakt ze bijzonder geschikt voor vetextractie. Bovendien worden calciumacetyliden (acetyleenzouten) in combinatie met zilver, koper en kwikionen gebruikt bij de productie van explosieven. Het is opmerkelijk dat deze verbinding in combinatie met goud een bijzonder uitgesproken destructieve explosieve kracht heeft.
Bovendien worden acetyleen en ammoniak gebruikt in straalmotoren.
Acetyleen, combineren met H2O, vormt acetaldehyde, waaruit synthetisch azijnzuur, aceton, kunstmatige harsen en ethyl- of wodka -alcohol worden geproduceerd.
